From / Tratto da / Fragment z: “What will never happen – dedicated / Quello che mai accadrà – dedicate / To, co nigdy się nie zdarzy- dedykowane”
In controtendenza alla consueta poesia di impegno sociale.
CARDIGAN
I wore you like a warm cardigan
and I felt safe.
I was allergic to wool
– your cotton hands
soothed the wounds.
I wish
you’d stay for the winter
but love destroys itself
like an infiltrated sweater,
the heart is punctured
and we have to mend the affection.
You look at me with your blue…
You will never pass (me).
•
CARDIGAN
Ti ho indossato come un cardigan caldo
e mi sentivo al sicuro.
Ero allergica alla lana
– le tue mani di cotone
hanno lenito le ferite.
Vorrei
che restassi per l’inverno
ma l’amore si consuma,
come un maglione infeltrito
si buca il cuore
e bisogna ricucire l’affetto.
Mi guardi col tuo azzurro…
Mai mi passerai.
•
KARDIGAN
Założyłam cię jak ciepły kardigan
i poczułam się bezpiecznie,
kiedyś uczulona byłam na wełnę
– twe bawełniane dłonie
ukoiły rany.
Chciałabym,
byś został na zimę
ale miłość się zużywa,
jak sfilcowany sweter dziurawi się serce
i cerować trzeba uczucie.
Patrzysz na mnie błękitem…
Nigdy nie przeminiesz.
~
Izabella Teresa Kostka, 2020
All rights reserved
