L’È NADÁL ‘d Cianèn Olivieri
D’ant’u lècc a vigh travèrs el gelusèji
lampadèini ch’i brilu ad tücc i culùr
im rivu da la strà ans’el cuérti puisèji
cun rimi lüsenti ch’im parlu d’amur.
‘Na lüs bluet la risciara la stansia
cun i me ògg ch’j’arrmanu duèrt,
la palpita ans la volta ac’mè c’la fisa n’ansia
per dì: “U sta rivànda!” e me a l’avèrt!
Anlùra am ricòrd ch’a l’è Nadàl,
el pensier us ‘na va a chic ani andrèra…
quàndi cun mama e papà a drubiva i rigàl
fora el fiucava, che bel ch’a l’era!
