Redakcja i przekład na język polski Izabella Teresa Kostka.
Traduzione e redazione in lingua polacca Izabella Teresa Kostka.
***
Fabrizio Caramagna disse: “La poesia è un granello di luce che si tiene tra il pollice e l’infinito”. Seguendo questa affermazione possiamo aggiungere: la poesia di Rossana Jemma è una malinconia avvolgente di riflessioni represse, dolore e transitorietà. Il viaggio umano tra canti e pianti, tra la ruota del tempo e della fortuna. Versi saturi di musica e di pittura verbale, parole equilibrate e meditate, perché non c’è poesia senza sofferenza, essa è come il ferro forgiato nel fuoco. Ogni processo creativo, in questo caso un atto creativo poetico, è un lungo viaggio attraverso i meandri intimi della personalità dell’autore, delle esperienze di vita e delle influenze della realtà circostante. Una strada tra alti e bassi, tra rose e spine e, come riporta il titolo della raccolta poetica di Rosanna Jemma, “La strada verso il canto”. Il percorso umano terreno vissuto per raggiungere appagamento, conforto e uno specifico nirvana attraverso la catarsi nell’arte. I versi della poetessa ondeggiano e tendono al compimento, e il proseguirsi delle liriche attira l’attenzione del lettore come il canto magico delle Sirene.
*
Fabrizio Caramagna powiedział: “Poezja to ziarno światła trzymane między kciukiem a nieskończonością”. Do tego stwierdzenia możemy dodać: poezja Rossany Jemma to otulająca melancholia stłumionych refleksji, bólu i przemijania. Ludzka wędrówka wśród pieśni i szlochu, koła czasu i fortuny. Wersy przesycone muzyką i malarstwem, słowa wyważone i dogłębnie przemyślane, gdyż nie ma poezji beż cierpienia, jest jak żelazo przekształcone przez ogień. Każdy proces kreatywny, w tym przypadku poetycki akt twórczy, to długa podróż przez intymne meandry osobowości autora, doświadczenia życiowe i wpływy otaczającej rzeczywistości. Droga przez wzloty i upadki, róże i ciernie i, jak mówi tytuł zbioru poezji Rosanny Jemma, “La strada verso il canto / Droga do śpiewu”. Ludzka ziemska ścieżka do osiągnięcia zadowolenia, ukojenia i specyficznej nirwany poprzez katharsis za pośrednictwem sztuki. Tak właśnie falują i dążą do spełnienia wersy poetki, a postępujące po sobie wiersze przyciągają uwagę czytelnika jak magiczny śpiew Syren.
Izabella Teresa Kostka, 2024
*
Poesie tratte dalla silloge “La strada verso il canto” (RPlibri, maggio 2023)
e una lirica inedita.
*
Wiersze zaczerpnięte z antologii „Droga do śpiewu” (RPlibri, maj 2023)
i jedna poezja niewydana.
***
Il fiore carnoso di fanciulla
Il fiore carnoso di fanciulla
offerto al Tempo per amore
– carminio di sangue –
– vivido come mare –
in un deserto verde-prato
resta serrato ormai
Invoco per me la Primavera
ogni anno rinata alla vita
– pullulante di odori –
– spavalda di calore –
ma i petali della corolla
son per sempre avvizziti
E il sole – sfacciato Re –
mi sfugge tra le dita
*
Dziewczęcy soczysty kwiat
Dziewczęcy soczysty kwiat
ofiarowany Czasowi z miłości
– karmin krwi –
– żywy jak morze –
trwa wciąż zamknięty
na zielonej pustynnej łące Przywołuję do siebie wiosnę
odradzającą się co roku do życia
– pełną zapachów –
– z odważnym ciepłem-
ale płatki kwiecistej korony
uschły na zawsze Słońce – bezczelny Król –
przecieka mi przez palce
Sembra facile morire
Sembra così facile morire
– un velo gelido quasi indolore –
quando si guarda la morte
da metafore lontane
Sembra basti voltarsi un istante
– il bagliore ultimo d’un batter d’ali –
quando non hai tenuto
la morte nelle mani
Sembra quasi non faccia rumore
– quel rantolo ultimo e grave-
che io so dal profondo
che per sempre rimane
*
Wydaje się, że łatwo jest umrzeć
Wydaje się, że tak łatwo jest umrzeć
– to prawie bezbolesny lodowaty welon –
kiedy obserwuje się śmierć
z odległych metafor Wydaje się, że wystarczy odwrócić się na chwilę
– na ostatni blask trzepotania skrzydeł –
jeśli nie trzymało się
śmierci w rękach Wydaje się, że nie wydaje żadnego dźwięku
– to ostatnie i ciężkie westchnienie-
które wiem, że w głębi serca
pozostanie na zawsze
Aria d’agosto
Una sera d’estate
in un etra che corrode
le vie e i palazzi di Torino
lo rivedrò – forse
al tavolino del caffé San Carlo
imborghesito, nel suo paltò
scovato a Salisburgo
e – come allora
gli svolazzerò attorno
– piccola mosca nera –
tra un bicerin e un bacio sabaudo
e lo scruterò caduto
sui fogli a righe
con la viola sotto braccio.
Forse sarai tu –
o forse la tua aria
appena impressa in un miraggio
che in pieno agosto brucia.
*
Sierpniowe powietrze
W letni wieczór
w powietrzu korodującym
ulice i budynki Turynu
zobaczę go jeszcze raz – być może
przy stoliku kawiarni San Carlo
w swoim burżuazyjnym płaszczu
kupionym w Salzburgu
i – jak wtedy
będę fruwać wokół niego
– ja mała czarna mucha –
pomiędzy kawą z czekoladą a sabaudzkim ciasteczkiem
i będę patrzeć jak ono spada
na papier w linie
przy altówce pod pachą.
Może to będziesz ty –
a może twój oddech
ledwie odciśnięty w parzącym
mirażu połowy sierpnia.
Aspirazione
Porto in me l’aspirazione del lago
d’essere libero da sponde
e sconfinato come il mare
Porto in me l’aspirazione di esistere
laddove l’acqua si confonde con i cieli
e la realtà affoga dentro il sonno
Dove lo spirito in una sorta di pace
si fa sposo delle cose del mondo
e riesce a vagare fino a dimenticare
*
Dążenie
Noszę w sobie aspirację jeziora
do uwolnienia się od brzegów,
by być bezkresnym jak morze
Noszę w sobie pragnienie istnienia
tam, gdzie woda łączy się z niebem
a rzeczywistość tonie we śnie
Gdzie dusza w spokoju
zostaje poślubiona rzeczom tego świata
i potrafi wędrować aż do zatracenia
Strade
Ho lasciato le mie impronte
sulla rena rosata del deserto
quello colmo d’insetti scuri e sassi
quello che pareva il carro
carico della mia sorte
di camminatrice senza meta.
Ora prendo un’altra strada
lungo un precipizio assolato
ricoperto di melodie di fiori e foglie
strada battuta a stento verso il canto
quello sarà il giaciglio odoroso
della mia spoglia e del mio pianto.
*
Drogi
Zostawiłam ślady
na różowym piasku pustyni
pełnej ciemnych owadów i kamieni
wyglądającej jak rydwan
obciążony mym losem
bezcelowej podróżniczki.
Teraz wybiorę inną drogę
wzdłuż słonecznej przepaści
pokrytej melodiami kwiatów i liści
ledwo wydeptaną drogę do śpiewu
to będzie pachnące łoże
dla mych łez i szczątków.
L’indicibile (inedita)
Non so che cosa sia,
forse un soffio nell’istante
o un’impercettibile carezza
dell’aria – quasi niente,
una voce cristallina nel silenzio
come l’acqua appena udibile
di un ruscello in mezzo al bosco.
Non so che cosa sia,
forse un gesto, un ricordo,
o uno sguardo che si scosta
e segue distrattamente
l’eterno rumore di un’onda.
*
Niewypowiedziane (niepublikowana)
Nie wiem co to jest,
może chwilowy podmuch
lub niedostrzegalna pieszczota
powietrza – prawie nic,
krystaliczny głos w ciszy
jak ledwo słyszalny nurt wody
strumienia w środku lasu.
Nie wiem co to jest,
może gest, wspomnienie,
lub spojrzenie, które się odrywa
i w roztargnieniu podąża
za odwiecznym szumem fali.
***
Rossana Jemma vive e lavora a Parigi, ma ha mantenuto un forte legame professionale con l’Italia. Docente di francese e italiano, traduttrice e operatrice culturale, ha tradotto e/o collaborato con diversi artisti, drammaturghi e poeti ( Ricci/Forte, Randazzo, Ceresoli, De Novellis, L. Prosa, T.Zinna, Badea, Pollina, ecc) In qualità di traduttrice e studiosa di poesia, ha collaborato a pubblicazioni su Caproni, Pascoli, Marinetti, Pozzi, Buzzati, Zanzotto, ecc., e a diversi incontri sulla letteratura italiana. Ha collaborato alla pubblicazione del volume di prose e poesie inedite di G. Caproni “Caproni a 100 ans”, con traduzioni di M. Rueff, R. Jemma e J.P. Ferrini (edizioni Po&sie n. 137-138) e partecipato a diverse rassegne e festival internazionali ( «Les Italiens à Paris », « Festival del libro e della cultura italiani », « Canzoni & Parole », ecc.) Nel 2021 ha ottenuto la menzione d’onore al Mediterranean Poetry Prize.
Sue poesie sono state presentate in occasione di performance e reading poetici : « Dona una parola », « Bad Time Story », « La terra è casa », « Le Printemps des poètes », « Le matinée poetiche del Verano », e pubblicate in diverse riviste e antologie di settore, quali VersoLibero, Circolare poesia, Capoverso, Nova, Fare Voci, La rosa in più, Transiti poetici, Le città al tempo del coronavirus, Versi di Pace (ed. VdJ ), SignorNò (ed. Pellicano Libri), I luoghi della memoria (Bertoni ed.), Lo specchio (Bertoni ed.), Il taccuino della pace (Perrone ed.), ecc. A maggio del 2023 è uscita la sua silloge d’esordio “La strada verso il canto” (RPlibri, coll. Poesia) che ha già attirato l’attenzione di molti critici e poeti. Ha in preparazione una nuova raccolta per il 2025.
*
Rossana Jemma mieszka i pracuje w Paryżu, ale utrzymuje silne kontakty zawodowe z Włochami. Nauczycielka języka francuskiego i włoskiego, tłumaczka i animatorka kultury. Tłumaczyła i/lub współpracowała z różnymi artystami, dramatopisarzami i poetami (Ricci/Forte, Randazzo, Ceresoli, De Novellis, L. Prosa, T.Zinna, Badea, Pollina itp.) .) Jako tłumaczka i badaczka poezji współpracowała przy publikacjach dotyczących takich twórców, jak Caproni, Pascoli, Marinetti, Pozzi, Buzzati, Zanzotto itp. oraz podczas różnych spotkań poświęconych literaturze włoskiej. Współpracowała przy wydaniu tomu niepublikowanych proz i wierszy G. Caproniego “Caproniego ma 100 lat”, z tłumaczeniami M. Rueffa, R. Jemmy i J.P. Ferrini (wydania Po&sie n. 137-138) oraz brała udział w różnych międzynarodowych wydarzeniach i festiwalach („Les Italiens à Paris / Włosi w Paryżu”, „Festiwal włoskiej książki i kultury”, „Pieśni & Słowa” itp.). W 2021 roku uzyskała wyróżnienie w ramach Konkursu Poezji Śródziemnomorskiej.
Jej wiersze prezentowane były podczas wielu wydarzeń i czytań poetyckich: „Podaruj słowo”, „Bad Time Story”, „Ziemia jest domem”, „Wiosna poetów ”, „Poranki poetyckie w Verano” oraz publikowane w różnych magazynach i antologiach, takich jak “VersoLibero / Wolny wers”, “Circolare poesia / Krążąca poezja”, “Capoverso / Główny wers”, “Nova”, “Fare Voci / Tworzyć głosy”, “La rosa in più / Jedną róża więcej”, “Transiti poetici / Tranzyty poetyckie”, “Le città al tempo del koronawirus / Miasto w czasach koronawirusa”, “Versi di Pace / Wersety Pokoju” (red. VdJ), “SignorNò” (red. Pellicano Libri), “Miejsca pamięci” (red. Bertoni), “Lustro” (red. Bertoni), “Notatnik pokoju” (red. Perrone) itp. Jej debiutancki tom wierszy “Droga do śpiewu” (wyd. RPlibri, cykl Poezja) ukazał się w maju 2023 roku i już przyciągnął uwagę wielu krytyków i poetów. W przygotowaniu jest nowy tomik wierszy przewidywany na rok 2025.
***
