Yuleisy Cruz Lezcano: ESCLUSA
ESCLUSA
E mi siedo
sulla panchina solitaria
del parco degli esclusi.
Non voglio intrusi!
Voglio assaporare
quest’allegrezza solitaria.
Filo di pensieri nell’aria,
lesta lavoro nel mio barlume.
Forse ragiono da buon costume,
essere esclusi
è a volte un dono,
sono beata nel mio abbandono,
non devo affogare il mio barlume
che scivola dal cielo
come acqua del fiume
coprendo in torrente il mio disagio.
Sono invisibile,
un piccolo raggio
di fango, melma e sudiciume.
Yuleisy Cruz Lezcano.
“E përjashtuar
Dhe ulem
në stolin e vetmuar,
në parkun e të përjashtuarve.
Nuk dua të ftuar!
Dua ta shijoj
këtë alegri të vetmuar.
Fije mendimesh në ajër,
nxituar drites time të zbehtë.
Ndoshta arsyetoj siç duhet,
të jesh e përjashtuar
ndonjëhere është privilegj,
në këtë braktisje ndihem e bekuar.
Nuk duhet të mbys dritën time të zbehtë
që nga qielli, si lumë rrëshqet,
trishtimin tim në rrjedhë duke mbuluar.
Jam e padukshme,
një e vogël rreze
prej balte .., llumi e djerse…”
Traduzione in lingua albanese di Juljana Mehmeti
poesia presente nel libro “Vita su un ponte di legno” edito con la Casa Editrice Montag http://www.edizionimontag.com/shop/scheda.asp?id=442
Silloge finalista del Premio Letterario Giovane Holden, edizione 2015
Silloge arrivata quarta Nel Concorso Internazionale Biblioteca Guerrato 2014